اضطراب از نظر علمی چندین نوع دارد: اضطراب حاد ناشی از موقعیتی خاص، اختلال در تطابق یافتن با شرایط تازه، اختلال اضطرابی عمومی شده، اختلال هراس، اختلال تنشزای پس از حادثه، ترس مرضگونه و اختلال وسواسی ـ جبری. |
|
ـ علایم شایع: |
۱. احساس اینكه یك اتفاق نامطلوب یا زیانبار به زودی رخ خواهد داد. |
۲. خشك شدن دهان، مشكل در بلع، یا خشونت صدا |
۳. تندشدن تنفس و ضربان قلب، تپش قلب |
۴. حالت لرزش یا پرش عضلات |
۵. انقباض عضلات، سردرد، كمردرد |
۶. عرق كردن |
۷. مشكل در تمركز |
۸. منگی یا غش |
۹. تهوع، اسهال، كاهش وزن |
۱۰. خوابآلودگی |
۱۱. تحریكپذیری |
۱۲. خستگی |
۱۳. كابوس |
۱۴. مشكل در حافظه |
۱۵. ناتوانی جنسی |
|
ـ علل بیماری: |
فعال شدن مكانیسمهای دفاعی بدن برای مبارزه یا فرار. ترشح آدرنالین از غدد فوقكلیوی افزایش مییابد، و موادی كه از تجزیه آدرنالین در بدن جمع میشوند (كاتكول آمینها) نهایتاً بخشهای مختلف بدن را تحتتأثیر قرار میدهند. تلاش برای پرهیز از اضطراب خود موجب اضطراب بیشتر میشود. |
|
ـ عوامل افزایشدهنده خطر: |
۱. ترك اعتیاد یا الكل |
۲. بیماری جسمانی |
۳. خستگی یا كار زیاد |
۴. سابقه خانوادگی اضطراب |
۵. تكاملطلبی غیرمنطقی |
۶. استرس با هر منشاء (مثلاً مشكلات اجتماعی یا مالی) |
۷. وقوع مجدد موقعیتهایی كه قبلاً استرسزا بودهاند یا طی آنها به فرد آسیب رسیده است. |
|
ـ پیشگیری: |
از روشهای كسب آرامش یا مراقبه برای كاهش استرس بهره بگیرید. به فكر تغییر شیوه زندگی خود باشید تا استرس كاهش یابد. |
|
ـ عواقب مورد انتظار: |
اضطراب عمومی شده را میتوان با درمان كنترل كرد. غلبه كردن بر اضطراب اغلب موجبات زندگی بهتر و رضایت بخشتری را فراهم میآورد. |
|
ـ عوارض احتمالی: |
۱. وابستگی به داروها |
۲. نامنظمی ضربان قلب |
۳. بروز اختلال در روابط اجتماعی و شغلی |
۴. افزایش ناگهانی میزان اضطراب ممكن است موجب بروز حمله هراس و فرار از موقعیت شود. |
|
ـ درمان: |
۱. به ورزش هوازی (آئروبیك) به طور منظم بپردازید تا روح و جسمی آماده داشته باشید. |
|
۲. به فراگیری روشهای كاهش انقباض ناخودآگاه عضلانی مثل بازخورد زیستی و روشهای كسب آرامش بپردازید. |
|
۳. بهتر است تحت بررسی و درمان از نظر موارد خاص تهدیدكننده یا منشاء استرس كه در ناخودآگاه شما است ولی وجود دارد، قرار بگیرید. |
|
ـ داروها: |
۱. امكان دارد از داروهای ضدافسردگی برای اختلال هراس استفاده شود. |
۲. امكان دارد داروهای ضداضطراب مثل بنزودیازپینها برای مدتی كوتاه تجویز شوند. |
|
ـ فعالیت: |
فعالیت خود را حفظ كنید. فعالیت بدنی به كاهش اضطراب كمك میكند. |
|
ـ رژیم غذائی: |
هیچ نوع رژیم خاصی توصیه نمیشود. تنها باید از كافئین و سایر مواد تحریككننده، و نیز الكل پرهیز كرد. |
|
ـ در این شرایط به پزشك خود مراجعه نمائید: |
۱. اگر شما دچار احساس ناگهانی هراس بیش از حد شدهاید. |
|
۲. اگر شما یا یكی از اعضای خانواده تان علایم اضطراب را دارید و خوددرمانی نتیجهای نداده است. |
|
۳. اگر چار علایم جدید و بدون توجیه. داروهای مورد استفاده در درمان ممكن است عوارض جانبی به همراه داشته باشن |