ـ علایم شایع: |
۱. درد شدید به هنگام تلاش برای راه رفتن |
۲. از دست رفتن شكل طبیعی ناحیه مفصلی استخوان ران |
۳. تورم، دردناك بودن به هنگام لمس و خونمردگی در ناحیه مفصل استخوان ران |
|
ـ علل بیماری: |
۱. وارد آمدن صدمه، خصوصاً زمینخوردن و سقوط و نیز تصادفات |
۲. در مواردی كه استخوان ران قبلاً دچار بیماری بوده است، شكستگی ممكن است خود به خود رخ دهد. |
|
ـ عوامل افزایشدهنده خطر: |
۱. پوكی استخوان، خصوصاً پوكی استخوان پس از یائسگی |
۲. سرطان استخوان |
۳. مصرف داروهای متعدد كه ممكن است هوشیاری را كاهش دهند. |
۴. به هم خوردن تعادل كلیسم بدن |
۵. تغذیه نامناسب، خصوصاً ناكافی بودن دریافت كلیسم و پروتئین |
۶. اختلالات و بیماری مغزی |
۷. فعالیتهایی كه خطر بروز صدمات را زیاد میكنند. |
۸. بیماری استخوانسازی ناقص (استئوژنز ایمپرفكتا) كه یك بیماری ارثی است كه در آن استخوانها ترد و شكننده هستند و به راحت دچار شكستگی میشوند. |
|
ـ پیشگیری: |
سعی كنید دریافت روازنه كلسیم به حدكافی باشد (1500-1000 میلیگرم در روز). با خوردن شیر و محصولات لبنی یا مكملهای كلسیم میتوان از این امر اطمینان حاصل نمود. سعی كنید زمین نخورید، خصوصاً در منزل شرایطی را فراهم آورید كه احتمال زمین خوردن كم شود. هورمون درمانی پس از یائسگی را میتوان برای پیشگیری از پوكی استخوان مدنظر گرفت. برای تصمیمگیری در مورد این مسأله با پزشكتان مشورت كنید. اگر احساس میكنید هنگام راه رفتن تعادل ندارید از عصا برای راه رفتن استفاده كنید. |
|
ـ عواقب مورد انتظار: |
معمولاً با جراحی و بازتوانی قابل معالجه است. |
|
ـ عوارض احتمالی: |
۱. عفونت زخم ناحیه عمل جراحی |
۲. آسیب به رشتههای عصبی و رگهای خونی در ناحیه شكستگی |
۳. در رفتگی علاوه بر شكستگی |
۴. جوش نخوردن شكستگی |
۵. تشكیل لخته خون به علت بستری شدن طولانیمدت |
۶. خونرسانی ناكافی به ناحیه صدمه دیده استخوان كه باعث مرگ بافت استخوانی میشود. |
|
ـ درمان: |
جراحی تنها راه درمان است و نباید خود درمانی كرد. جراح ارتوپد قطعات شكسته شده استخوان را به هم متصل میكند و با استفاده از وسایل مخصوص آنها را در جای خود ثابت میكند. البته در افرادی كه استخوانهایشان توانایی رشد و ترمیم مناسب را ندارند، تمام یا قسمتی از مفصل ران تعویض و جای آن یك مفصل مصنوعی گذاشته میشود. بر خلاف اكثر شكستگیها، این نوع شكستگی معمولاً احتیاج به گچ گرفتن ندارد. پس از جراحی، بهطور معمول حمام بگیرید. میتوانید محل بخیه را با ملایمت و با استفاده از صابون ملایم غیرمعطر بشویید. پانسمان اختیاری است. |
|
ـ داروها: |
۱. نرمكنندههای مدفوع برای پیشگیری از یبوست |
۲. در صورت لزوم، آنتیبیوتیك برای مبارزه به عفونت |
۳. امكان دارد برحسب نیاز از داروهای ضد درد مختلف استفاده شود. |
۴. امكان دارد هورمون درمانی جایگزین و مكملهای كلسیم از دسترفتن استخوان را به تعویق اندازند. |
|
ـ فعالیت: |
پس از به دست آوردن هوشیاری بعد از عمل، پای دیگر خود را مرتب حركت دهید تا احتمال تشكیل لخته در سیاهرگهای عمقی پا كمتر شود. اكثر متخصصین ارتوپدی بیماران خود را تشویق میكنند تا هرچه زودتر برخیزند و راه بروند. نظارت دقیق توسط یك فیزیوتراپ برای بازتوانی ضروری است. بازتوانی ممكن است ماهها طول بكشد. در ابتدا نیاز به استفاده از واكر یا چوب زیر بغل خواهد بود. شناكردن و پازدن روی دوچرخههای ثابت برای بازتوانی بسیار مفید هستند. با پیشرفت روند ترمیم شكستگی، تدریجاً كارهای روزمره خود را از سر گیرید. |
|
ـ رژیم غذائی: |
مصرف مایعات در روز اول پس از عمل. بعد از آن رژیم خاصی لازم نیست. البته امكان دارد توصیه شود كه كلسیم رژیم غذایی بیشتر باشد. |
|
ـ در این شرایط به پزشك خود مراجعه نمائید: |
اگر شما یا یكی از اعضای خانوادهتان علایم شكستگی سر استخوان ران را دارید. اگر در پایینتر از ناحیه شكستگی كرختی یا بیحسی دارید فوراً اطلاع دهید. این یك اورژانس است! اگر یكی از موارد زیر پس از جراحی رخ دهد: تورم در بالا یا پایین ناحیه شكستگی، تب، لرز، دردهای عضلانی، یا سردرد، زیادتر شدن درد، تورم، قرمزی یا ترشحات محل عمل، یبوست. |