ـ علایم شایع: |
۱. احساس ناخوشی عمومی |
|
۲. تب. گاهی تنها علامت بیماری است. |
|
۳. خروج چرك از طریق آبسه پوستی، بدون تب یا درد شدید (تنها در موارد استئومیلیت مزمن) |
|
۴. درد، تورم، قرمزی، گرمی و احساس درد با لمس برروی استخوان مبتلا، به خصوص هنگام حركت دادن مفصل مجاور آن. مفاصل مجاور ناحیه مبتلا، نیز ممكن است دچار قرمزی، گرمی و تورم باشند. |
|
۵. در كودكانی كه هنوز قادر به تكلم نیستند، وجود درد ممكن است خود را به صورت امتناع از حركت دادن اندام فوقانی یا تحتانی، خودداری از راه رفتن، لنگیدن هنگام راه رفتن یا جیغزدن هنگام لمس یا حركت دادن عضو مبتلا، نشان دهد. |
|
ـ علل بیماری: |
علت این بیماری اغلب عفونت استافیلوكوكی است ولی سایر باكتریها نیز میتوانند عامل آن باشند. باكتری ممكن است از منابع زیر و از طریق جریان خون به استخوان گسترش یابد: |
|
۱. شكستگی پا یا سایر صدمات |
۲. كورك، كفگیرك یا هرگونه ضایعه پوستی |
۳. عفونت گوش میانی پنومونی (ذاتالریه) |
|
ـ عوامل افزایشدهنده خطر: |
۱. دیابت شیرین |
۲. مصرف وریدی داروها |
۳. رشد سریع در طی كودكی |
۴. بیماریهای تضعیف كننده مقاومت بدن |
۵. كاشتن وسایل ارتوپدی (مثلاً زانوی مصنوعی) |
|
ـ پیشگیری: |
اقدام فوری برای درمان هرگونه عفونت باكتریایی جهت پیشگیری از گسترش آن به استخوانها یا سایر نواحی بدن. |
|
ـ عواقب مورد انتظار: |
این بیماری معمولاً با درمان فوری و شدید قابل علاج است. |
|
ـ عوارض احتمالی: |
۱. شكستگی استخوانی |
۲. سفتی دایمی در مفصل مجاور (به ندرت) |
۳. شل شدن وسیله ارتوپدی كاشته شده در بدن |
۴. در صورت انسداد جریان خون عضو یا قانقاریا ممكن است قطع عضو مبتلا لازم باشد. |
۵. آبسه سرباز كرده به بیرون از طریق پوست كه تا هنگام التیام استخوان درگیر بهبود نمییابد. |
|
ـ درمان: |
۱. درمان مشتمل است بر تجویز داروها، استراحت و سایر اقدامات حمایتی |
|
۲. بررسیهای تشخیصی ممكن است شامل آزمایشهای خون، كشت خون برای شناسایی باكتری عامل بیماری، اسكن رادیونوكلئید استخوان، سیتی اسكن یا امآرآی استخوان باشد. رادیوگرافی استخوان اغلب تغییرات استخوانی را تا 3-2 هفته پس از شروع عفونت نشان نمیدهد. |
|
۳. عضو مبتلا را در سطح بدن نگه داشته یا با قراردادن بالش زیر آن مختصری بالا نگه داشته و آن را بیحركت كنید. از آویزان نگهداشتن عضو مبتلا خودداری كنید. |
|
۴. سایر نواحی غیرمبتلای بدن را فعال نگه دارید تا از بروز زخمهای فشاری در طی دوره طولانی استراحت در بستر به طور اجباری، پیشگیری شود. |
|
۵. بستری در بیمارستان برای جراحی جهت برداشت قسمت درگیر استخوان و / یا برای تجویز مقدار بالای آنتیبیوتیكها (گاهی به صورت وریدی) ممكن است ضرورت یابد. |
|
۶. ممكن است لازم باشد وسایل ارتوپدی قبلاً كاشته شده (نظیر زانوی مصنوعی) خارج گردد (گاهی همزمان با این عمل، تعویض وسیله قبلی با وسیله جدید قابل انجام است). |
|
ـ داروها: |
۱. مسكنها |
۲. مسهلها، در صورت بروز یبوست در طی دوره طولانی استراحت در بستر |
۳. مقدار بالای آنتیبیوتیكها. با وجود آنتیبیوتیكهای قوی جدید، تجویز وریدی آنتیبیوتیكها كه سابقاً یك ضرورت بود ممكن است دیگر لازم نباشد. تجویز آنتیبیوتیك چه به صورت خوراكی و چه وریدی ممكن است 10-8 هفته لازم باشد. |
|
ـ فعالیت: |
تا 3-2 هفته پس از برطرف شدن علایم در بستر استراحت كنید. پس از آن فعالیتهای طبیعی خود را به تدریج از سر بگیرید. |
|
ـ رژیم غذائی: |
رژیم خاصی نیاز نیست. از یك رژیم متعادل استفاده كنید. در صورت نیاز از مكملهای مواد معدنی و ویتامینها استفاده كنید. |
|
ـ در این شرایط به پزشك خود مراجعه نمایید: |
۱. تب |
۲. درد غیرقابل كنترل |
۳. تشكیل آبسه برروی استخوان مبتلا یا افزایش خروج چرك از آبسه موجود |
۴. اگر شما یا یكی از اعضای خانواده تان دارای علایم استئومیلیت باشید. |
۵. اگر دچار علایم جدید و غیرقابل توجیه شده اید. داروهای تجویزی ممكن است با عوارض جانبی همراه باشند. |